Elektronika Morska
Produkcja urządzeń elektroniki morskiej w zasadniczy sposób różniła się od produkcji reszty asortymentu w RADMORZE. Dotyczyło to zarówno wielkości serii, jak i wymagań stawianych tym wyrobom. Ponadto prawie każde urządzenie dopuszczone do instalacji na jednostce morskiej musiało spełnić warunki Polskiego Rejestru Statków, a niektóre (np. radionamierniki, odbiorniki i radiotelefony) dodatkowo były badane na zgodność z wymaganiami międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie życia na morzu. Prototypy i pierwsze egzemplarze produkcyjne poddawano szczególnym badaniom w komorach klimatycznych oraz sprawdzano ich odporność na wibracje i udary . Urządzenia poddawano wielo dobowym badaniom wykonywanym w pełnym zakresie dopuszczalnych zmian termicznych i narażeń wilgotnościowych, a także odporności oraz wytrzymałości na wstrząsy i udary. Zgodnie z procedurami w czasie badań urządzenia cyklicznie włączano i wyłączano. Szczególnie ostre wymagania musiały spełnić wyroby przeznaczone do do instalacji na otwartym pokładzie lub w wodzie.
PRS sprawował nadzór nadprodukcją tych urządzeń, a potem nadzorował ich instalację na statku. Wymagania PRS, podobnie jak innych towarzystw klasyfikacyjnych, uległy zaostrzeniom z upływem lat i wzrostem możliwości technologicznych oraz rozwojem bazy materiałowej. Zmuszało to konstruktorów do stałego modernizowania już opracowanych urządzeń. Niekiedy nowo opracowany wyrób nie wchodził do produkcji tylko z tego powodu, że zapotrzebowanie okazywało się mniejsze od minimalnej, jeszcze opłacalnej, serii produkcyjnej
W latach 1947 -1951 przy wdrażaniu pierwszych autoalarmów i odbiorników korzystano z dużej pomocy Poltechniki Gdańskiej i Politechniki Wrocławskiej. Konstrukcje urządzeń komunikacyjnych (po 1951 r.) oraz wszystkich urządzeń nawigacyjnych były rozwiązaniami wykonywanymi wyłącznie w biurach rozwojowym i konstrukcyjnym MORSU i RADMORU. Natomiast we wstępnych fazach opracowań logu i kalkulatorów załadunku uczestniczył Morski Instytut Rybacki.
W ostatnich latach XX wieku produkcja urządzeń okrętowych stopniowo malała. Wreszcie Dyrekcja RADMORU podjęła decyzję o jej zaprzestaniu. Oto powody tego posunięcia:
Produkcja urządzeń elektroniki morskiej w zasadniczy sposób różniła się od produkcji reszty asortymentu w RADMORZE. Dotyczyło to zarówno wielkości serii, jak i wymagań stawianych tym wyrobom. Ponadto prawie każde urządzenie dopuszczone do instalacji na jednostce morskiej musiało spełnić warunki Polskiego Rejestru Statków, a niektóre (np. radionamierniki, odbiorniki i radiotelefony) dodatkowo były badane na zgodność z wymaganiami międzynarodowej Konwencji o Bezpieczeństwie życia na morzu. Prototypy i pierwsze egzemplarze produkcyjne poddawano szczególnym badaniom w komorach klimatycznych oraz sprawdzano ich odporność na wibracje i udary . Urządzenia poddawano wielo dobowym badaniom wykonywanym w pełnym zakresie dopuszczalnych zmian termicznych i narażeń wilgotnościowych, a także odporności oraz wytrzymałości na wstrząsy i udary. Zgodnie z procedurami w czasie badań urządzenia cyklicznie włączano i wyłączano. Szczególnie ostre wymagania musiały spełnić wyroby przeznaczone do do instalacji na otwartym pokładzie lub w wodzie.
PRS sprawował nadzór nadprodukcją tych urządzeń, a potem nadzorował ich instalację na statku. Wymagania PRS, podobnie jak innych towarzystw klasyfikacyjnych, uległy zaostrzeniom z upływem lat i wzrostem możliwości technologicznych oraz rozwojem bazy materiałowej. Zmuszało to konstruktorów do stałego modernizowania już opracowanych urządzeń. Niekiedy nowo opracowany wyrób nie wchodził do produkcji tylko z tego powodu, że zapotrzebowanie okazywało się mniejsze od minimalnej, jeszcze opłacalnej, serii produkcyjnej
W latach 1947 -1951 przy wdrażaniu pierwszych autoalarmów i odbiorników korzystano z dużej pomocy Poltechniki Gdańskiej i Politechniki Wrocławskiej. Konstrukcje urządzeń komunikacyjnych (po 1951 r.) oraz wszystkich urządzeń nawigacyjnych były rozwiązaniami wykonywanymi wyłącznie w biurach rozwojowym i konstrukcyjnym MORSU i RADMORU. Natomiast we wstępnych fazach opracowań logu i kalkulatorów załadunku uczestniczył Morski Instytut Rybacki.
W ostatnich latach XX wieku produkcja urządzeń okrętowych stopniowo malała. Wreszcie Dyrekcja RADMORU podjęła decyzję o jej zaprzestaniu. Oto powody tego posunięcia:
- Znacznie zmniejszyła się liczba produkowanych jednostek w polskich stoczniach, w związku z czym zmalały zamówienia na urządzenia okrętowe produkowane w RADMORZE.
- Obowiązująca Konwencja o Bezpieczeństwie życia na Morzu (SOLAS) wycofała radionamierniki jako wyposażenie obowiązkowe statków morskich i na ich miejsce wprowadziła odbiorniki GPS.
- Zasadnicze zmiany systemowe wprowadzone w okrętowych urządzeniach radiokomunikacyjnych i nawigacyjnych wymagały kosztownych nowych opracowańprojektowych i konstrukcyjnych .
    |
